Po przekwitnieniu warto ją przyciąć, wtedy powtarza kwitnienie, pozostając ozdobna od czerwca aż do jesieni. Idealnie nadaje się na obwódki, skalniaki i murki oraz do uprawy w donicach na balkonach i tarasach. W drugiej połowie lata biel naszemu ogrodowi zapewnią spektakularnie kwitnące hortensje ogrodowe (VIII-IX). Ich ogromne Krzewy kwitnące na żółto. Dorasta do 4 m wysokości. Jego ciemnozielone liście jesienią przebarwiają się na pomarańczowo lub czerwono. W zależności od odmiany ma kwiaty żółte lub pomarańczowe. Ukazują się na bezlistnych gałązkach w różnych terminach. Dobierając odmiany można mieć kwitnące krzewy od grudnia do marca. Pędy tej byliny są dość wysokie, do 80 cm, kwiaty zebrane w stożkowate kwiatostany są wystarczająco duże, dzięki czemu odmiana nosi drugą nazwę "Delphinium wielkokwiatowe". Roślina cieszy się kwitnieniem w lipcu-sierpniu. Kultura jest bardzo odporna na mróz i nie wymaga schronienia na zimę. Krzewinka miotlasta najczęściej sadzona jest na skalniakach, w rabatach oraz stosowana jest głównie do pokrywania mniejszych powierzchni. Trawa jest łatwa w uprawie. Najlepiej wzrasta na stanowiskach słonecznych oraz półcienistych. Jest odporna na suszę oraz działanie niskich temperatur. Niskie byliny – rośliny cieniolubne do ogrodu Pokazano 1-48 z 153 pozycji. Internetowy sklep ogrodniczy Kalisiak oferuje byliny kwitnące na niebiesko Najwyższa jakość! Bogata oferta bylin! Szybka wysyłka ⚡ Sprawdź i zamów już dziś! lirik lagu semua kenangan yang kita lalui. Opublikowano: czw, 18 lut 2021 16:43 Ostatnia modyfikacja: czw, 26 sie 2021 18:06 Autor: ONA W OGRODZIE Byliny to wyjątkowe rośliny, zachwycają swoimi pięknymi liśćmi, ale także kwiatami. Kwitną zazwyczaj bardzo długo. Jeśli prawidłowo wybierzemy gatunki bylin, to będą nam kwitły od wczesnego lata, aż do pierwszych przymrozków. Letnie byliny rozświetlą każdy ogrodowy zakątek, dodając rabatą koloru, a co najważniejsze przyciągną niezliczone ilości owadów zapylających, których z roku na rok jest coraz mniej. Kwitnące byliny letnie kwitną od czerwca do późnej jesieni wspaniale komponują się z trawami ozdobnymi, żurawkami i lawendą oraz kwiatami jednorocznymi. Są roślinami długowiecznymi, co oznacza, że posadzone raz będą zdobiły nasz ogród na długie lata. W większości gatunków byliny zanikają na zimę i wypuszczają ponownie wiosną. W jednym miejscu mogą rosnąć kilka lat. Dzieli się je zazwyczaj dopiero po 3-4 latach lub jeszcze później w zależności od gatunku. Istnieje grupa bylin kwitnących, które przy odrobinie naszej pielęgnacji będą cieszyły nasze oczy swoimi kwiatami od czerwca do zatem kilka niezwykłych bylin kwitnących przez całe lato do późnej jesieniDzielżan ogrodowy Dość wysoka jak na bylinę roślina nektarodajna. Jest jedną z najwyższych kwitnących bylin. Pędy na sztywne, pokryte włoskami. Koszyczki kwiatowe o średnicy do 5 cm w różnych odcieniach od żółci, pomarańcz po czerwień. Roślina zakwita w lipcu I kwitnie do późnej jesieni. Lubi stanowisko słoneczne, żyzną ziemię i stałe wilgotne podłoże. W pełnym słońcu bez wody roślina może podsychać dlatego warto posadzić dzielżany niższymi roślinami. Doskonale wyglądają posadzone z trawami ozdobnymi np. miskantami czy turzycami. Nawłoć ogrodowa Dobrze nam wszystkim znana, gdyż jej pokrewna kuzynka porasta pola i łąki. Nawłoć ogrodowa charakteryzuje się niższym wzrostem, bo dorasta zaledwie do 40 cm i nie jest tak ekspansywna jak łąkowe. Kwitnie od lipca do końca września. Lubi stanowiska słoneczne do półcienistego. Dobrze znosi suszę i mróz. Rośnie na ubogich ziemiach. Nadaje się na kwiat cięty i do suchych bukietów. Pięknie prezentuje się z roślinami miododajnymi, gdyż stanowi pożywkę dla pszczół i innych owadów. Świetnie wygląda i długo utrzymuje się w pojemnikach podobnie jak wrotyPysznogłówka Jest jedną z najpiękniejszych bylin ogrodowych, kwitnących niemal całe lato. Pysznogłówka to wysoka roślina dorastająca do 100-120 cm. Niższe nowe odmiany dorastają do tylko 40 cm i świetnie nadają się do małych ogrodów. Pędy rośliny są wyprostowane, sztywno do góry i gęsto ulistnione. Kwiaty czerwone, białe, jasno i ciemno różowe lub fioletowe dość duże, zebrane w główkowate kwiatostany na szczytach pędów. Pysznogłówka przy odpowiedniej pielęgnacji kwitnie od czerwca do przymrozków. Po pierwszym kwitnieniu jeśli przytniemy kwiaty zakwitnie ponownie. Roślina ta jest miododajna. W słoneczne dni przyciąga owady zapylające. Jest także rośliną jadalną. Można z niej przygotować napój orzeźwiający. Wspaniale smakuje dodana do deserów i sałatek. Jej zapach wyczuwalny jest nawet kiedy poruszy ją lekki wiatr. Wspaniale prezentuje się w towarzystwie jeżówek lub posadzona po kilka purpurowa Moja ulubiona letnia bylina. Lubie ją za długi termin kwitnienia. Dorasta nawet do 90 cm wysokości. Odmiany niższe, karłowe osiągają nieco ponad 30-40 cm. Łodygi wyprostowane, sztywne. Koszyczki kwiatowe duże, w zależności od odmiany płatki białe, żółte, czerwone, żółte, pomarańczowe, zielone. Odmiany o pojedynczych kwiatach są miododajne. W letnie, słoneczne dni możemy na jednym kwiatostanie spotkać kilka owadów, a zwłaszcza motyli. Odmiany o pełnych kwiatach są mniej odwiedzane przez zapylacze. Jeżówka jest niezwykle modną rośliną, która uprawiana jest przez dziesiątki lat. Można powiedzieć, że jest jedną z najstarszych bylin ogrodowych. Kwitnie od czerwca do przymrozków. Po przekwitnięciu zaleca się ściąć przekwitnięty kwiatostany, wtedy pobudzały roślinę do ponownego wypuszczenia kwiatu. Jeżówka purpurowa jest rośliną leczniczą i wykorzystywana jest farmacji. Rudbekia Nie sposób przejść obojętnie wokół tejże rośliny. Występuje w kilku odmianach , choć bardzo często w przydomowych ogrodach sadzona jest rudbekia błyskotliwa, naga i owłosiona. Wszystkie odmiany rudbekii są bylinami wieloletnimi tworzącymi mocne, gęste kępy. Jaskrawe wybarwione kwiaty przypominające swoim wyglądem stokrotki urozmaicają każdy bylinowy ogród od wczesnego lata, aż do późnej jesieni. Pomarańczowe lub żółte kwiaty mają wyraźne spiczaste środki otoczone zwieszającymi się płatkami. Najbardziej lubianą przez ogrodników jest rudbekia błyskotliwa o kwiatach średnicy do 7-8 cm dorastająca do około 70 cm. Natomiast rudbekia lśniąca jest najwyższą z wszystkich odmian, bo dorasta nawet do 200 cm. Jest najłatwiejsza w uprawie. Wszystkie odmiany są długowiecznymi bylinami, kwitnącymi od czerwca aż do pierwszych przymrozków. Rudbekię sadzimy od jesieni lub wczesną wiosną w żyznej glebie. Wybieramy otwarte, słoneczne miejsca. Po posadzeniu możemy roślinę wyściółkować. Przekwitnięte kwiaty regularnie usuwamy. Jeśli prowadziliśmy odmiany nieco wyższe lepiej powiązać roślinę i przywiązać np. do pędów bambusa. Po deszczu pod wpływem ciężaru rudbekia lubi się pokładać. Krwawnik ogrodowy Różnobarwne kwiaty krwawnika pojawiają się już w czerwcu. Na prostych łodygach w czerwcu pojawiają się żółte, białe, różowe, pomarańczowe lub czerwone kwiaty. Bylina przyciąga mnóstwo pszczół. Świetnie nadaje się do ogrodów naturalistycznych i suche łąki kwietne. Nadaje się na suche bukiety. Krwawniki uprawiamy w pełnym słońcu, gdyż lubi suche podłoże. Po kwitnieniu co 3-4 lata można dzielić roślinę i tym samym odmładzać ją. Wyższe gatunki wymagają podpór, gdyż dorastają do 50 cm, niższe do 30 cm. Najpiękniej roślina wygląda posadzona w grupie, po 3-5 sadzonek obok siebie lub w towarzystwie innych długo kwitnących bylin letnich. Ostróżka ogrodowa Bylina dorastająca nawet do 160 cm. Niższe odmiany osiągają około 60 cm. Starsze rośliny kwitną niezwykle długo, po ścięciu przekwitniętego kwiatostanu pojawia się nowy. Ostróżki ma kwiaty w różnobarwnych kolorach: fioletowym, białym, niebieskim, różowym zebrane w długie, groniaste kwiatostany na wypróbowanych pędach. Bylina kwitnie od czerwca do sierpnia. Roślina dobrze prezentuje się w dużych nasadzeniach na tle np. trawnika oraz w kompozycjach z różami. Wiosną konieczne jest zasilanie nawozami do roślin kwitnących. Wymaga podparcia i podwiązywania. Ostróżka jest rośliną trującą dlatego zaleca się sądzić ją w miejscach, gdzie nie przebywają dzieci. Liliowiec ogrodowy Krzewiasta bylina o niezwykle barwnych kwiatach, elegancko prezentujące się na letnich rabatach. Liście rośliny przypominają swoim wyglądem trawę szerokolistną. Liliowce są odporne na mróz i łatwe w uprawie. Dostępne w niemalże wszystkich kolorach. Każdy kwiat kwitnie tylko jeden dzień, dlatego liliowce nazywane są kwiatami „jednego dnia”. Kwiaty niektórych gatunków otwierają się zaraz o świcie, wcześnie rano, a inne dopiero popołudniem. Kwiaty składają się z trzech płatków korony i trzech działek kielicha. Stare odmiany mają zwężające się kwiatostany podobne do lilii. Nowe odmiany mieszańców mają kwiaty półpełne, okrągłe o fryzowatych lub pełnych kwiatach. Wysokie odmiany liliowców pięknie komponują się z trawek i ozdobnymi lub w towarzystwie innych bylin tego samego pokroju kwiatów. Barwne odmiany karłowe często powtarzają kwitnienie i mogą być uprawiane w donicach. Liliowce sadzimy w żyznej, zatrzymującej wilgoć glebie w słonecznym miejscu. Posadzone w cieniu lub półcieniu liliowce kwitną bardzo słabo. Odmiany o purpurowych kwiatach nie tolerują zbyt silnego nasłonecznienia. Bylinę odmładzamy co 3-4 lata. Karpi dzielimy późnym latem lub wczesną wiosną. Płatki liliowców są okazały To bylina osiągająca od 30-50 cm. Pędy grube, wyprostowane. Liście szerokie, mięsiste. W zależności od odmiany białe, zielone lub bordowe. Kwitnie bardzo obficie od sierpnia do przymrozków. Jest rośliną miododajną. Najchętniej odwiedzaną przez motyle. Dość ekspansywna, szybko dorastająca się dlatego co 2 lub 3 lata warto podzielić kępę. Zalecana jest do ogrodów skalnych, najlepiej sądzić po 3-5 sadzonek obok siebie. Lubi glebę gliniastą, piaszczystą, ubogą i suchą. Gnije kiedy jest zalewana od nadmiaru wody. Kwiatostany zimą stanowią dodatkową ozdobę ogrodu. Rozchodniki okazałe przyciągają mnóstwo owadów zapylających. od lata do późnej jesieni możemy zaobserwować na kwiatach motyle i płaskolistny To wyjątkowa bylina, która osiąga do 100 cm rocznie. Pędy proste, wyprostowane, wymagające podparcia. Liście kłujące, zaopatrzone. Kwiaty koloru jasnoniebieskiego, zebrane w jajowaty kwiatostan otoczony podsadkami otoczonym liśćmi. Kwitnie od lipca do sierpnia. Po tym okresie traci kolor i zasycha. Wówczas można wykorzystać to do zrobienia suchych kompozycji. Mikołajek lubi słoneczne, suche miejsca oraz piaszczystą, ubogą ziemię. Doskonale prezentuje się w ogrodach naturalistycznych. ZALOGUJ SIĘ - Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM. Byliny warto zapraszać do ogrodu, zachwycać się ich urodą, poznawać ich wymagania, a z niektórymi zaprzyjaźnić się na z 12PIWONIA ITOH 'SCARLET HEAVEN'Fot. Joanna DziatkoJoanna Dziatko od lat przygląda się ogrodowym trendom i zastanawia, co sprawia, że te czy inne grupy roślin stają się popularne. Uważa, że wspaniała klasyka, do której należą peonie, liliowce, paprocie czy funkie, przetrwa wszystkie mody, lecz podpowiada, że warto również zainteresować się bylinami mniej znanymi. Niektóre gatunki i odmiany bylin skupiły w sobie mnóstwo zalet i mają szansę stać się ulubieńcami wielu ogrodników amatorów. Joanna Dziatko chciałaby kilka z nich przypomnieć, a o innych, być może, opowiedzieć po raz pierwszy. Przedstawiamy zatem jej wybór kilku interesujących roślin z nadzieją, że z czasem zagoszczą w Państwa Piwonia ITOH (Paeonia ITOH)To grupa mieszańców tzw. hybrydowych, chińskich piwonii drzewiastych z bylinowymi (zielnymi). Nazwa ITOH pochodzi od nazwiska pierwszego japońskiego hodowcy. Piwonie hybrydowe przejęły najlepsze cechy swoich rodziców. Mają piękne liście piwonii drzewiastej i odporność na choroby piwonii bylinowej. Wyhodowano odmiany o bardzo dużych kwiatach i oryginalnych barwach, od karmazynowej poprzez różową, kremową, łososiową po unikatową żółtą, a nawet dwukolorowe. Dorosłe piwonie ITOH tworzą kępy o średnicy ok. 1 m i wysokości 0,6-1 liczne kwiaty i kwitną około miesiąca (VI-VII). Mocne, grube pędy nie drewnieją i na zimę zanikają. Rośliny potrzebują słońca i żyznej, przepuszczalnej Wielosił błękitny (Polemonium caeruleum)To bylina o pokroju kępiastym (o wys. 25-70 cm) i pięknych pierzastych liściach. Wysokie, wiechowate kwiatostany ciemnobłękitnych kwiatów z żółtymi pylnikami pojawiają się na przełomie maja i czerwca. Wielosił potrzebuje sporo wilgoci, gleby lekkiej, próchnicznej i ubogiej w wapń. Ładnie wygląda jako błękitny akcent na rabatach, sadzony w grupach, a także na łące kwietnej. Jego nazwa pochodzi od właściwości leczniczych - pomaga w leczeniu wielu Fiołek rogaty (Viola cornuta) 'Etain'Ten niezwykły bylinowy bratek prezentuje piękne kremowo-żółte "cynowe" kwiaty z lawendowym brzeżkiem. Kwitnie non stop, od wiosny do jesieni (V-IX). Roślina jest niewysoka (ok. 15 cm), doskonała na obwódki, na miejsca słoneczne i półcieniste. Potrzebuje żyznej ziemi i sporo wilgoci. By utrzymywała efektowny wygląd, można skracać jej liście, które szybko odtwarza, budując gęste Tojeść (Lysimachia)Tojeści to mało wymagające, długowieczne byliny na rabaty i do ogrodów naturalistycznych. Wysokie gatunki (0,7-1 m) długo kwitną (VI-VIII). Rozrastają się krótkimi rozłogami, lecz można łatwo kontrolować ich zasięg. Potrzebują sporo wilgoci, ale sprawdzą się też w donicach. Tojeść kropkowana (z lewej) wnosi na półcieniste rabaty obfitość słonecznych kwiatów. Jej odmiany o biało czy żółto obrzeżonych liściach ('Aleksander' i 'Golden Aleksander') ładnie rozjaśniają rabaty. Z kolei tojeść orzęsiona 'Firecracker' (z prawej) to oryginał o ciemnopurpurowych liściach i kontrastujących z nimi żółtych kwiatach. Rośnie łanami, a jej wysokość można regulować okresowym Rutewka orlikolistna (Thalictrum aquilegifolium)To nasza rodzima bylina, rosnąca nad tatrzańskimi potokami. Osiąga wysokość 40-150 cm, ma niebieskawe łodygi i liście podobne do liści orlików. Kwitnie w maju, czerwcu, a jej drobne kwiaty w kolorze rozbielonego fioletu, skupione w luźnych wiechach o wielu rozgałęzieniach dają przestrzenny efekt liliowej chmurki. Rutewka jest łatwa w uprawie i całkowicie mrozoodporna. Dobrze rośnie na słońcu i w półcieniu, w miejscach umiarkowanie wilgotnych. W sprzyjających warunkach sama się rozsiewa. Jest znakomita do naturalistycznych założeń ogrodowych, na modne łąkowe rabaty i do romantycznych zakątków. Nadaje się też na kwiat Tawułka arendsa 'Fanal' (Astilbe ×arendsii)To sprawdzona i wciąż poszukiwana odmiana tawułki Arendsa, o wysokości ok 60 cm. Jej ciemnoczerwone kwiatostany pięknie komponują się na rabatach. Kwitnie w lipcu-sierpniu. Jest świetna do miejsc półcienistych i cienistych. Potrzebuje gleby próchnicznej i żyznej oraz sporo wilgoci. Po usunięciu przekwitłych kwiatostanów roślina się zagęszcza, tworząc efektowne Żeleźniak żółty (Phlomis russeliana)Ma grube, ułożone w rozety, zimotrwałe i lekko owłosione liście. Wyrastają z nich proste, wysokie (ok. 90 cm) pionowe łodygi, z piętrowo rozmieszczonymi w okółkach kwiatostanami, co nadaje roślinie egzotyczny wygląd. Seledynowe pączki rozkwitają żółto (VI-VIII), a po przekwitnięciu brązowieją i zasychają. Pędy można ściąć lub zostawić, gdyż są efektowne także jesienią i zimą. Żeleźniak nie jest wymagający co do gleby i odporny na okresowe susze. Najlepiej rośnie w słońcu lub półcieniu. Jego zalety cenią projektanci zieleni - to świetny akcent na tzw. angielskie Rozchodnik aizoon (Sedum aizoon)Inaczej rozchodnik Maksymowicza. Efektowna, łatwa w uprawie, miododajna bylina o wysokości ok. 40 cm. Ma sztywne czerwone pędy i ostro skrojone liście z ząbkowanym brzegiem. Kwitnie żółto w lipcu, tworząc piękny dywan. Zniesie trudne warunki, nie lubi tylko zalewania korzeni. Doskonała na rabaty, do pojemników, ogrodów na dachu i na skalniaki. Ogród często jest odbiciem usposobienia i upodobań właściciela. Zawsze będziemy czuć się dobrze, w takim zielonym zakątku , który zawiera jak najwięcej elementów będących urzeczywistnieniem naszych marzeń. Jedni wolą ogromną ilość kolorowych kwiatów rozmieszczoną bezładnie w przestrzeni przydomowej, a inni stonowane, jednolite barwy ułożone w ściśle uporządkowany sposób. Jak wiadomo ogród tworzą rośliny i to od ich odpowiedniego doboru będzie zależał efekt końcowy. Bardzo dobrym rozwiązaniem dla osób, które cenią sobie czystość, elegancję i konsekwencję kolorów jest zaplanowanie nasadzenia w białej tonacji. Rośliny o białych kwiatach rozświetlają szare zakątki ogrodu oraz tworzą niesamowite połączenia z ciemniejszymi elementami architektury. Poniżej przedstawiamy Państwu 10 bylin, które idealnie wpasują się w przedstawiony pomysł na magiczny ogród z przewagą bieli. ,Snowdrift’ Niezwykła odmiana tawułki o białych, pióropuszowych kwiatostanach. Ich barwa jest wyjątkowo czysta. Wznoszą się one elegancko nad pierzastymi liśćmi o połyskliwej fakturze. Tawułka ‘Snowdrift’ kwitnie w lipcu oraz sierpniu. Dorasta do około 50 cm wysokości i podobnej średnicy. Opisywana bylina najlepiej czuje się na stanowiskach półcienistych , ale bardzo dobrze radzi sobie także w cieniu. Preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. Aby jej kwiaty i liście uzyskały intensywną barwę wymaga nawożenia. 2-3 razy w sezonie należy zastosować obornik granulowany lub wieloskładnikową mieszankę azotową. Tawułka ‘Snowdrift’ wabi do ogrodu motyle i pszczoły. Nie jest lubiana przez zwierzynę leśną, dlatego nie trzeba obawiać o jej zniszczenie nawet na nieogrodzonych działkach. Jej kwiaty mogą być wykorzystywane w suchych kompozycjach. Dzięki temu, że toleruje cień może być sadzona w tych częściach ogrodu, które potrzebują rozświetlenia i ożywienia. wielkokwiatowy Bylina występująca w Polsce w stanie naturalnym. Silnie się rozrasta, dzięki podziemnym rozłogom. Ma duże białe kwiaty. Są one kilka razy większe niż u popularnie występującego w lasach zawilca gajowego. Ich cechą charakterystyczną jest otwieranie w dzień i zamykanie w nocy. Mają przyjemny, bardzo delikatny zapach. Pojawiają się na roślinach od kwietnia do czerwca. Może się zdarzyć powtórne kwitnienie w sierpniu, ale jest zdecydowanie mniej obfite. Zawilce wielkokwiatowe należy sadzić na stanowiskach słonecznych. Preferują umiarkowanie wilgotną, przepuszczalną glebę o odczynie zasadowym. Ma bardzo małe potrzeby pokarmowe i wystarczy mu jedno nawożenie. Zabieg najlepiej przeprowadzić w połowie marca. Jest rośliną bardzo mrozoodporną i przetrwa nawet siarczyste mrozy. Najlepiej sadzić go na skalniakach, dobrze wyeksponowanych rabatach oraz w formie nasadzeń masowych w dużych ogrodach naturalistycznych. majowa Konwalia majowa jest gatunkiem rodzimym o wysokich walorach ozdobnych. Ma duże, eliptyczne liście o żywozielonej barwie. Jest byliną kłączową- oznacza to, że intensywnie rozrasta się na boki dzięki podziemnym kłączom. Jak sama nazwa wskazuje opisywana roślina kwitnie w maju. Wówczas pojawiają się na niej śnieżnobiałe kwiaty. Są zebrane w długie grona i maja kształt malutkich dzwoneczków. Pachną bardzo przyjemnie. Latem przekształcają się w owoce o czerwonej barwie. Konwalia majowa dorasta do 20 cm wysokości. Po spożyciu jest trująca. Do intensywnego wzrostu oraz obfitego kwitnienia potrzebuje zacienionych stanowisk o wilgotnej, dobrze przepuszczalnej glebie. Konwalia majowa lubi próchnicę, dlatego przed sadzeniem glebę warto wzbogacić kompostem. W zasadzie nie wymaga stosowania nawozów mineralnych. Co dwa lata na wiosnę można jedynie zastosować małą dawkę obornika granulowanego. Konwalia majowa jest w pełni mrozoodporna. Rzadko atakują ją choroby i szkodniki. Świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa oraz w kompozycjach z innymi cieniolubnymi bylinami o białych kwiatach. ośmiopłatkowy Roślina będąca reliktem polodowcowym, który występuje w stanie naturalnym w tatrach. Ma bardzo ozdobne, drobne kwiatki o śnieżnobiałej barwie. Pojawiają się one na roślinach latem. Po ich przekwitnięciu tworzą się owoce zaopatrzone w bardzo dekoracyjny, puszysty aparat lotny. Dębik ośmiopłatkowy ma karbowane, silnie pomarszczone liście, które pozostają zielone przez cały rok. Są one ułożone dość gęsto. Opisywana bylina dorasta do 15 cm wysokości. Ma silnie zdrewniałe pędy, które mocno trzymają się podłoża. Dzięki temu idealnie nadaje się do zadarniania oraz porastania kamieni w ogrodach skalnych. Preferuje stanowisko silnie nasłonecznione o przepuszczalnej glebie, która powinna mieć odczyn zasadowy. Dobrze czuje się na podłożu kamienistym. Nie dużych potrzeb wodnych, ale w suchych, upalnych okresach jego wzrost ulega znacznemu zahamowaniu. Nie ma wygórowanych wymagan pokarmowych. Warto pamiętać o corocznym zastosowaniu wapna nawozowego, aby podwyższyć pH podłoża. Dębika ośmiopłatkowego sadzi się zwykle w celu uzyskania efektu gęstego dywanu liści i kwiatów pokrywającego skalne elementy ogrodu. purpurowa ‘Alba’ Wysoka bylina o białych kwiatach, których średnica przekracza 10 cm. Mają one koszyczkowaty kształt i pojawiają się na roślinach od lipca do września. Śnieżnobiałe płatki pięknie kontrastują z ciemnożółtymi środkami. Jeżówka purpurowa ‘Alba’ posiada spiczaste, ząbkowane liście o ciemnozielonej barwie. Największe rozmiary mają te znajdujące się na dole łodygi i zmniejszają się wraz ze wzrostem jej wysokości. Cała roślina sprawia wrażenie silnej i masywnie zbudowanej. Jeżówka purpurowa ‘Alba’ musi być sadzona na stanowisku słonecznym. W takim miejscu będzie intensywnie rosła i obficie kwitła. Lubi żyzne, umiarkowanie wilgotne gleby. 2-3 razy w sezonie należy zastosować nawóz wieloskładnikowy. Jest w pełni mrozoodporna i może być sadzona w całej Polsce. Świetnie sprawdza się jako tło dla niższych bylin. Pełne walory ozdobne osiąga, gdy jest posadzona w grupie. Optymalne zagęszczenie to 10 roślin na metr kwadratowy. Jeżówka bardzo rzadko choruje i nie jest atakowana przez szkodniki, dzięki czemu będzie świetnym gatunkiem dla osób, które nie mają dużych ilości wolnego czasu na pracę w ogrodzie. wiecznie zielony Zimozielona bylina o białych kwiatach, zbudowana z czterech płatków. Kwitnie bardzo obficie już od maja. Kwiaty należy ścinać tuż po przekwitnięciu. Dzięki temu roślina uzyska gęstszy pokrój. Ubiorek wiecznie zielony ma ciemnozielone liście, które stanowią idealne tło dla śnieżnobiałych płatków. Dorasta do 20 cm wysokości. Tworzy gęste poduchy. Ma rozgałęzione oraz pokładające się pędy. Bardzo lubi słońce. Preferuje gleby przepuszczalne oraz umiarkowanie wilgotne. Jest bardzo tolerancyjny jeśli chodzi o odczyn podłoża. Z uwagi na to, że jest rośliną zimozieloną, w wietrzne i wyjątkowo mroźne dni wymaga okrycia. W przeciwnym razie może dojść do zjawiska suszy fizjologicznej. Nie ma wygórowanych potrzeb pokarmowych- wystarczy mu delikatne nawożenie. Najlepiej wykorzystać do tego celu nawozy naturalne. Ubiorek wiecznie zielony może być sadzony zarówno w pojemnikach jak i gruncie. syberyjski ‘Alba’ Piękna odmiana kosaćca syberyjskiego o białych kwiatach. Wytwarza długie rozgałęzione pędy kwiatowe, które są wysoko wyniesione ponad poziom liści. Liście są wąski i żywozielone. Malowniczo przewieszają się. W duecie ze śnieżnobiałymi kwiatami, nadają roślinie elegancji i delikatności. Kosaćce syberyjskie mozna sadzić na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Preferują gleby umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym odczynie. Podłoże powinno być żyzne i mieć duża zawartość próchnicy. Aby rośliny były odpowiednio wybarwione i intensywnie rosły, wymagają nawożenia. Należy więc 2-3 razy w sezonie zastosować obornik granulowany lub mineralny nawóz wieloskładnikowy. Kosaćce syberyjskie w suchych okresach należy podlewać- bardzo lubią, gdy gleba jest wilgotna. Są w pełni mrozoodporne. Opisywana bylina może być sadzona w sąsiedztwie oczek wodnych. Najlepiej prezentuje się w grupie. Będzie świetnym wyborem do realizacji nasadzeń w założeniach naturalistycznych. pośrednia ‘Edelweiss’ Śródziemnomorska roślina o wyjątkowo aromatycznych liściach i kwiatach. Odmiana ‘Edelweiss’ charakteryzuje się długimi kwiatostanami o białej barwie. Pędy kwiatowe pojawiają się na roślinach od czerwca do września i wabią ogromną ilość pszczół oraz motyli. Wysokość całej rośliny może przekraczać 80 cm. Dorasta do 70 cm średnicy. Lawenda ‘Edelweiss’ ma równowąskie, dość duże liście o srebrzystej barwie. Preferuje stanowiska słoneczne przepuszczalnej oraz niezbyt wilgotnej glebie. Podłoże powinno mieć odczyn zasadowy. Jeśli dysponujemy glebą kwaśną, to należy zastosować dolomit. Wczesną jesienią krzewinki należy przyciąć, aby uzyskały zwarty pokrój i nie ogołacały się od dołu. Lawenda może być sadzona w formie obwódek oraz tworzyć tło dla niskich bylin na rabatach. Z jej kwiatów i liści można wykonywać wiele użytecznych przedmiotów. Jest rośliną miododajną. 9. Dzwonek karpacki ‘White Clips’ Idealna bylina na rabaty oraz do ogrodów skalnych. Ma śnieżnobiałe, duże kwiaty, które cechują się wyjątkowo delikatnym wyglądem. Pojawiają się na roślinach w miesiącach letnich. Dzwonek karpacki ‘White Clips’ ma bardzo zwarty pokrój i gęsto ulistnione pędy. Cechy te nadają mu bardzo uporządkowany i elegancki wygląd. Ma eliptyczne liście ząbkowanych brzegach. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Nie może być ona jednak podmokła. Bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest ścięcie pędów tuż nad ziemią zaraz po przekwitnięciu kwiatów. Dzięki temu dzwonek wypuści nowe pędy, zakwitnie ponownie i silnie się zagęści. Jest rośliną w pełni mrozoodporną i nie musimy obawiać się jego przemarznięcia. Dzwonek karpacki ‘White Clips’ świetnie sprawdza się jako roślina pojemnikowa. Swoją czysto białą barwą ożywi parapety i balkony w miastach oraz nada im przyjemnego, sielskiego klimatu. W ogrodach najlepszym miejscem dla niego będzie skalniak lub rabata bylinowa. Co 4-5 lat warto go odmłodzić. W tym celu należy podzielić kępę i otrzymane mniejsze fragmenty posadzić na nowo. 10. Złocień wielki ‘Snow Lady’ Niska bylina o zwartym pokroju. Dorasta do zaledwie 30 cm wysokości. Mimo niewielkich rozmiarów cechuje się bardzo obfitym kwitnieniem. Od maja do sierpnia wytwarza ogromną ilość białych kwiatów, które mają żółty środek. Złocień wielki ‘Snow Lady’ tworzy zwarte kępy zbudowane z dużych liści oraz sztywnych łodyg. Preferuje stanowiska słoneczne o żyznej oraz stale wilgotnej glebie. Nie lubi gdy podłoże ma odczyn zasadowy. Złocienie wielkie nie są jednak roślinami trwałymi. Szybko się wyradzają, dlatego co 3-4 lata trzeba podzielić ich kępy i posadzić na nowo. Proces ten postępuje znacznie szybciej na glebach słabych, o niskiej zawartości składników pokarmowych. Opisywaną bylinę należy nawozić 2-3 razy w sezonie nawozem wieloskładnikowym. Ma dobrą mrozoodporność. Dzięki temu, że złocień wielki ‘Snow Lady’ kwitnie przez bardzo długi czas, dostarczy nam dużej ilości kwiatów do wazonu. Idealnie nadaje się do tworzenia rabat w naturalistycznym, rustykalnym klimacie. White Plant The Chrysanthemum White Chrysanthemum fot. Adobe Stock, philipbird123 Jeśli chcesz, by twój ogród pięknie kwiecił się latem, warto zasadzić nie tylko byliny, lecz także krzewy kwitnące. Kwitnące krzewy ozdobne mogą być ozdobą ogrodu naprawdę długo - wystarczy wybrać najdłużej kwitnące krzewy, by cieszyć się pięknym widokiem przez wiele miesięcy w roku. Wbrew pozorom wiele odmian nadaje się do uprawy w niewielkich ogrodach (zobacz: niskie krzewy ozdobne), warto jednak przycinać rośliny, by za bardzo się nie rozrastały. Krzewy kwitnące całe lato Oto krzewy, które kwitną przez całe lato: krzewuszka Nana Variegata, pigwowiec japoński, pęcherznica kalinolistna, tawuła japońska, hortensja ogrodowa, różanecznik katawbijski, tamaryszek francuski, prusznik Victoria, tawlina jarzębolistna, krwawnica pospolita, róże, nachyłek wielkokwiatowy, rudbekia, szczodrzeńce, guzikowiec, żylistek, orszelina, hortensja bukietowa, pięknotka Bodiniera. fot. Tamaryszek francuski/Adobe Stock, Dana Jak sadzić krzewy kwitnące latem? Sadząc z ogrodzie krzewy kwitnące całe lato, weź pod uwagę to, że rośliny będą kwitły jednocześnie. Z tego względu zanim zaplanujesz, gdzie posadzić krzewy kwitnące latem, przemyśl kompozycje kolorystyczne. Wiele kwitnących odmian lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste - w cieniu zazwyczaj nie kwitną one tak obficie. Sadząc obok siebie niskie i wysokie krzewy ozdobne kwitnące całe lato, zachowaj odstępy, dzięki temu rośliny nie będą się wzajemnie zagłuszać. Niektóre krzewy kwitnące latem można formować w żywopłoty. Większość z nich doskonale znosi cięcie. fot. Różanecznik/Adobe Stock, shintartanya Czytaj więcej:Krzewy podobne do bzu - rośliny kwitnące na liliowoKrzewy żółto kwitnące do ogroduWysokie krzewy ozdobne

wysokie byliny kwitnące na żółto